Wat is het meest hardnekkige vooroordeel dat jullie terugzien als het gaan om mensen zonder huis?
Als ik over mijn werk vertel op feesten en partijen of wanneer ik een nieuw persoon leer kennen, dan hoor ik vaak: ‘Hoe kan iemand in dit land nou dakloos worden?’ En: ‘Waarom kunnen dak- en thuisloze mensen zichzelf niet uit deze situatie redden?’ Of: ‘Kunnen ze niet gewoon een baan zoeken… Van de drugs afblijven?’
Onderliggend is men vaak (onbewust) op zoek naar hoe een dak- of thuisloze zelf schuldig is voor de situatie waar hij/zij/het zit. Bijvoorbeeld: er is iets mis met de persoon of heeft het aan zichzelf te danken. Maar het probleem is veel complexer. In de meeste gevallen is het niet de individu die faalt, maar het beleid. Helaas hebben beleidsmakers, sociaal werkers en medewerkers van woningcoöperaties ook last van deze vooroordelen. Dat maakt de implementatie van Housing First best lastig.
Lees het complete artikel op de Linkedin pagina van Iedereen onder een dak:
