Acht jaar lang volgde journalist Andrea Elliott een dakloos meisje in New York. Haar boek Invisible Child laat minutieus zien waar het misgaat in de hulp aan dakloze mensen – vanuit hún perspectief.

Interviews in het park, bezoeken aan school, afspraken met jeugdzorg. Honderden uren aan geluids- en video-opnames, en talloze documenten. De hoeveelheid onderzoek die New York Times-journalist Andrea Elliott voor haar boek Invisible Child deed, is op z’n minst ontzagwekkend te noemen.

Acht jaar lang volgde ze Dasani Coates, een dakloos meisje uit New York dat aan het begin van het boek elf jaar oud is. Met grote toewijding leerde de journalist elk aspect van Dasani’s leven kennen. De daklozenopvang waar ze met haar zeven (half-)broertjes en zusjes en haar ouders in één kamer slaapt, en waar ze matrassen op de grond delen. De docenten op school, die altijd eten achter de hand hebben omdat de leerlingen zich niet kunnen concentreren op een lege maag. Elliott zocht zelfs de hele geschiedenis van de familie Coates uit, tot de slavernij aan toe.

Lees het complete artikel op de website van de correspondent:

Zo ziet het leven eruit als je jong en dakloos bent