Dat het niet fijn was, is zachtjes uitgedrukt. Daar sta je dan buiten te wachten. Het is nog niet eens winter en al heel erg koud. Vol goede moed en gesteund door de nodige antroposofische nieuwsgierigheid naar het daklozenbestaan heb ik geprobeerd een postadres te krijgen. Dit op advies van een instantie die mensen helpt in nood.

Ik zou namelijk een baantje bij een uitzendbureau geregeld kunnen hebben. Een onmogelijk resultaat omdat ik niet in Nederland sta ingeschreven. Maar met blauwe ogen en de nodige charme heb ik een baantje kunnen vinden als corona-tester.

Helaas gaat deze baan toch niet door omdat ik tijdens de training niet voldoende gemotiveerd overkwam. Iedereen die mij een beetje kent weet dat dit grote onzin is en dat er iets anders aan ten grondslag lag. Laten we er voor het gemak van uitgaan dat ik te oud ben en daardoor niet eenvoudig te kneden. Of misschien was er enige irritatie omdat ik na de training mijn beschikbaarheid moest aangeven en ik volledig beschikbaar was maar met uitzondering van de vakantieweek met de kinderen.

Lees dit verhaal verder op de website van Joop.bnnvaranl:

Ineens stond ik in de rij bij het daklozenloket