Hoe de decentralisatie nu elk facet van het leven raakt.

Het daklozendorpje leunde tegen de dode arm van het treinstation: hutten van karton in de beschutting van een ongebruikt perron. Matrassen, dekens, stoelen, een nachtkastje, flessen bier op een rijtje – hier was ondanks de misère over nagedacht. Er sprak ook een vorm van gezamenlijkheid uit, alsof de daklozen tot overeenstemming waren gekomen wie het afgetrapte bankstel kon gebruiken.

Maar koud was het, de straatstenen glad van de smeltende sneeuw, de eerste dag van februari. Weken eerder al verschenen berichten in de krant: een ‘mini-vrijstaat’ was ontstaan, ‘daklozen nemen bezit van perron’. De plek was goed gekozen, midden in de stad en toch ver weg. In de buurt alleen een vestiging van Cambio, de organisatie die ‘werkt aan het vergroten van de leefbaarheid’.

Lees het complete artikel op de website van de Volkskrant:

Zo werkt dat met daklozen: je ziet ze even en dan weer niet, tot je ze weer ziet