Ze ziet patiënten bij wie simpele wondjes vleesetende bacteriën werden. Ze ziet hoe de straat mensen in maar tien dagen helemaal kan opslokken en ze ziet hoe de problemen van ‘haar’ patiënten alsmaar verergeren. De gevolgen daarvan zijn pijnlijk zichtbaar op haar spreekuur. Michelle van Tongerloo (39) is straatarts in Rotterdam. Te midden van wanhoop en armoede probeert ze haar patiënten een helpende hand te bieden.

Het is een volle dinsdagochtend in de Pauluskerk. Voor een bak koffie, een maaltijd of een warm toevluchtsoord tijdens de koude dagen van januari verzamelen mannen van allerlei afkomst zich in de kerk. Sommigen met veel spullen, anderen lijken geen bezittingen te hebben.

De bezoekers ogen wat schuw. Ze staren voor zich uit of kijken stug naar de vloer. Een enkeling laat het hoofd even rusten op de tafel, terwijl zijn buurman in stilte de koffie wegwerkt. Sommigen kletsen wat, met elkaar of met een van de vele hulpverleners die hier werken. In de kamers op de bovenverdieping bevinden zich allerlei hulpinstanties, zoals maatschappelijk werk en de medische dienst.

Lees het complete artikel op de website van de NOS:

Straatarts tussen wanhoop en armoede: 'Alle problemen op straat die klein beginnen, monden uit in drama’s'