In Nederland is inmiddels 18% van de daklozen jonger dan 18 jaar. Een schokkend cijfer. Steeds vaker raken hele gezinnen dakloos. Niet altijd vanwege zware problemen, maar door pech, een scheiding of simpelweg torenhoge woonlasten. Toch komen deze gezinnen vaak niet in aanmerking voor maatschappelijke opvang, omdat ze ‘zelfredzaam’ zouden zijn. Ze hebben geen zorgvraag, ‘alleen’ een huisvestingsprobleem. En dus vallen ze buiten de boot.
Precies dat overkwam Mirella (fictieve naam). Ze werkte, had een vast contract, maar geen woning. Na ruim een jaar bij familie te hebben gelogeerd, belandde ze met haar twee kinderen op straat. Alleen de winteropvang bood tijdelijk uitkomst. Maar zodra het minder koud werd, moest ze vertrekken. Tijdens haar verblijf deed ze er alles aan om woonruimte te vinden. Ze reageerde dagelijks op huurwoningen, maar zonder succes. Toen de opvang zou sluiten, wist een sociaal advocaat haar vertrek nog met een week uit te stellen. Daarna dreigde opnieuw de straat.
Lees het volledige artikel op de website van dehavenloods.nl:
