Het aantal oudere daklozen in Nederland stijgt. Een aantal van hen komt wekelijks in Amsterdam bij elkaar voor een filosofisch kringgesprek. ‘Dit bewijst dat de stereotype dakloze niet bestaat.’

Koffiedampen kringelen uit een gele mok omhoog als Peter Bartels zich over zijn verse krant buigt. Iedere week komt hij naar dit souterrain aan de Amsterdamse Nieuwe Herengracht om met een vaste groep dak- en thuislozen over filosofie en het nieuws te praten. “Erg hè, de energiecrisis”, zegt hij, terwijl hij over de krant naar buurman Youssef Boucenna kijkt. Die lijkt, vroeg op de ochtend, nog even met andere dingen bezig.

De filosofiegroep bestaat al tientallen jaren en heeft een vaste kern, in leeftijd variërend van vijftig tot tachtig jaar. Hanna Wapenaar (32), straatpastor van de Amsterdamse protestantse diaconie, is hun begeleider. Bijna vier jaar zet ze zich in voor daklozen in de hoofdstad.

Lees het complete artikel op de website van Trouw:

Op bezoek bij de filosofieclub van daklozen: ‘Ik kom vooral om te controleren of ik nog niet lijp ben geworden’