Het is een bekend probleem: jongeren uit de jeugdzorg worden achttien, maar vinden niet makkelijk hun weg naar andere zorg, of zelfstandigheid. Twaalf jongeren die het zelf meemaakten, onderzoeken hoe het beter kan.
Sylvana (20) kwam in haar tienerjaren door een moeilijke thuissituatie terecht in de hulpverlening. Toen ze achttien werd, moest ze weg bij haar jeugdpsycholoog. “Ineens niet meer naar de persoon waar ik elke week alles aan vertelde. Ik kon wel naar een volwassenpsycholoog, maar dan moet je helemaal opnieuw beginnen. Zelfs de diagnose moest opnieuw.”
In de daklozenopvang van het Leger des Heils, waar ze later terechtkwam, kwam Sylvana veel meiden tegen die in een jeugdzorg-woonvoorziening zaten en op hun achttiende eruit werden gezet. “Je wordt achttien en dan is het, zwart/wit gezegd: gefeliciteerd, hier heb je je spullen en tot ziens. Vaak hebben jongeren geen idee waar ze heen moeten, of ze nog recht hebben op hulp of ergens anders voor in aanmerking komen.”
Lees het complete artikel op de website van DenHaagcentraal.net:
