Woningdelen is een van de mogelijkheden om de schaarse ruimte in Nederland beter te benutten. Voor elke woningzoekende die in een lege kamer of etage terecht kan, hoeft geen nieuwe woning te worden gebouwd. In deel 1 van deze artikelenreeks gingen we in op de mogelijkheid, en de noodzaak, om nieuwbouw meer geschikt te maken voor intensiever gebruik. In dit artikel richten we ons op de (actieve) rol die een gemeente kan spelen.

In het vorige artikel stipten we al de gemeente Delft aan die een motie aannam om niet alleen maar zelfstandige woonunits voor studenten te bouwen, maar juist ook kamers met gedeelde voorzieningen. Ook beschreven we hoe de gemeente ’s-Hertogenbosch inzet op nieuwbouw in de sociale huursector die flexibel verhuurd kan worden: afhankelijk van de vraag straks per kamer of als geheel appartement. Maar woningdelen en woningsplitsen moet natuurlijk wel passen binnen de regelgeving van gemeenten.

In dit tweede artikel uit de reeks ‘Woningdelen in de praktijk’ laten we voorbeelden zien van gemeenten die momenteel hun beleidsregels aanpassen om woningdeling én woningsplitsing makkelijker te maken, zoals het afschaffen van de algemene leefbaarheidstoets, het schrappen van de kosten voor woningonttrekking, het toestaan van inwoning van extra personen én het ontwikkelen van een gereedschapskist voor meerdere gemeenten om woningdelen en -splitsen mogelijk te maken. In de sociale huur, maar ook de particuliere huur en koopmarkt.

Lees het complete artikel op de website van Platform31.nl:

Hoe gemeenten woningdelen mogelijk maken