Nederland krijgt de trekken van een lageloneneconomie. Daardoor lopen arbeidsmigranten meer dan ooit het risico klem te raken in een systeem van uitbuiting. Hoogste tijd voor de vraag: welk werk hoort hier nog thuis en welk werk kan beter verdwijnen?

Het wekt de associatie met onbegrensd, onafhankelijk, ongebonden, dat ‘vrije verkeer van personen’ dat een van de grondvesten van de Europese Unie is, maar de barre werkelijkheid in een tentenkamp voor dakloze arbeidsmigranten langs de Dommel bij Eindhoven toont een ander beeld. Daar bivakkeren slachtoffers van het systeem van uitbuiting dat ook met het vrije verkeer van personen in Nederland is gearriveerd. Na het verlopen van hun tijdelijke arbeidscontract zijn ze stante pede op straat gezet: wie geen werk heeft verliest ook zijn woonruimte die de werkgever verhuurde.

In het tentenkamp duidt een wc-rol op een boomstam de plek in de bosjes aan waar de bewoners hun behoefte kunnen doen. ‘Het is lastig om vanuit deze tent weer aan het werk te komen’, zegt de Poolse Daria Mlynarek in een reportage in Trouw. Over haar omstandigheden zegt zij: ‘Er is hier niet eens een toilet, onze tent is lek. ’s Nachts is het koud en nat. Als we willen douchen of eten, moeten we naar de stad.’

Lees het complete artikel op de website van de Groene Amsterdammer:

De nieuwe sociale kwestie

Foto: Eveline van Egdom gemaakt voor de serie foto’s die de beeldvorming over hedendaagse dakloze mensen hopelijk zal veranderen.