We moeten voormalig dakloze mensen als volwaardig burger behandelen en niet als risicogroep. Dat is stigmatiserend en staat hun sociaal-maatschappelijke herstel in de weg. Dit schrijven zo’n twintig belangenorganisaties in een statement over het scheiden van wonen en zorg.
Eind 2024 presenteerden twintig belangenorganisaties een gezamenlijk statement over het scheiden van wonen en zorg, wat ook een van de uitgangspunten is van het Nationaal Actieplan Dakloosheid: Eerst een Thuis. Maar waarom willen ze dit eigenlijk? Waarom is scheiden van wonen en zorg zo belangrijk?
In de praktijk betekent deze wezenlijk andere manier van denken vooral dat hulpverleners niet tegelijk ook huisbaas zijn. Of andersom. Zorginstellingen kunnen niet langer naast zorgverlener ook verhuurder zijn, zoals nu meestal het geval is. Naast een zelfstandige huurovereenkomst voor onbepaalde tijd krijgen huurders een aparte zorg- of begeleidingsovereenkomst. Het ontvangen van zorg of ondersteuning staat dan volledig los van het wonen, terwijl deze nu meestal nog onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Stevige discussie
In december 2022 is het Nationaal Actieplan Dakloosheid gepresenteerd. Daarin staan bestuurlijke afspraken tussen zorgaanbieders, gemeenten, woningcorporaties en het Rijk. In dit actieplan is scheiden van wonen en zorg voor het eerst opgenomen als een van de zes leidende principes: ‘De (toegang tot) huisvesting is gescheiden van zorg en behandeling. Er worden geen eisen gesteld die niet ook voor andere burgers gelden, voor zover de veiligheid en de leefbaarheid in een buurt dit toelaat.’
Lees het volledige artikel op de website van socialevraagstukken.nl:
