Medezeggenschap is een groot goed voor de Politiek. Tot heden is dat ook waar de politiek op heeft ingezet. Zowel landelijk als lokaal zijn er veel instellingen en organisatie die actief inzetten op de medezeggenschap van dak- en thuislozen en gebruikers. Signalen worden goed gecoördineerd en worden in casussen aangeboden aan de gemeentelijke of landelijke politici. Hiermee krijgt de politiek sneller zicht op hoe en waar beleid in de praktijk anders uitpakt dan bedoeld was. Kunnen ze sneller reageren op klachten en beter advies inwinnen over nieuw in te voeren beleid. Een groot instrument, waarin de kosten lager zijn dan de baten zou je denken.

Tijden van bezuinigingen!

Overal moet gesneden worden in het budget. Zo ook voor de maatschappelijke opvang. Op zich niks mis mee zou je denken. In tijden van crisis moeten we allemaal wel wat inleveren, toch? Zeker! En je zou denken dat ze daarbij de waarde inzien van instellingen en organisaties, zoals De Achterban. Maar tot mijn grote schik (en ik hoop ook de uwe) worden instellingen en organisaties die de belangen behartigen van dak- en thuislozen, zowel op lokaal als landelijk, hard (weg) bezuinigd. Hun bestaan wordt onzeker en daar waar mogelijk is wordt gekeken naar de mogelijkheid van bijvoorbeeld fusies, om te zorgen dat de medezeggenschap en de belangen voor de doelgroep toch worden gehoord bij de politiek en instellingen van de maatschappelijke opvang.

Vraag!

Wat is er gebeurd in de politiek? Waarom kiezen ze voor bezuinigingen op belangenbehartiging en medezeggenschap? Waar zijn de politici gebleven die dit zo belangrijk vinden? Worden we bewust weer monddood gemaakt, zodat wij niet lastig kunnen doen? Ik zou het niet weten!
Ik hoop dat diegene in de politiek die over de subsidies gaan van deze instellingen of organisaties mij daar eens een bevredigend antwoord op zouden willen geven.

Een anonieme burger